Orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-520/21 i C-287/22
Ostatnie głośne wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 czerwca 2023 roku (C-520/21 oraz C-287/22) dotyczące problematyki tzw. umów „frankowych” mogą mieć istotny wpływ na polskie instytucje finansowe.
TSUE C-520/21
Pierwszy wyrok (C-520/21) odpowiada na pytanie prejudycjalne polskiego sądu dotyczące tego, czy strony umowy kredytowej indeksowanej/denominowanej w CHF, uznanej za nieważną, są uprawnione do dochodzenia od siebie roszczeń innych niż zwrot kwot faktycznie zapłaconych. Zasadnicza kwestia dotyczyła możliwości dochodzenia dodatkowej „rekompensaty” za czas wykonywania umowy kredytu.
Trybunał, podążając za opinią Rzecznika Generalnego z lutego br., podkreślił, że zgłaszanie tego typu roszczeń przez strony nieważnej umowy jest dopuszczalne w zależności od ich statusu. Kredytobiorcy mogą formułować roszczenia wykraczające poza zwrot miesięcznych rat i kosztów, o ile te nie naruszają celów dyrektywy 93/13 ani zasady proporcjonalności. Banki, z drugiej strony, nie mogą otrzymać rekompensaty z tytułu niekorzystnych skutków uznania umowy kredytu za nieważną, jeśli te wynikły z bezprawnego działania banku.
Zobacz też: Szczegółowy komentarz na temat wyroku TSUE C-520/21.
TSUE C-287/22
Drugi wyrok (C-287/22) jest odpowiedzią na pytanie, czy sąd krajowy, rozpoznający sprawę z powództwa konsumenta kwestionującego ważność umowy kredytu, może oddalić wniosek konsumenta o udzielenie zabezpieczenia jego roszczeń, biorąc pod uwagę ochronę konsumenta uregulowaną w art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13.
Trybunał wskazał, że w świetle dyrektywy 93/13 sąd krajowy powinien mieć możliwość zastosowania środka tymczasowego w postaci zabezpieczenia roszczeń konsumentów na czas trwania postępowania sądowego poprzez zawieszenie obowiązku spłaty comiesięcznych rat kapitałowo-odsetkowych. Jednak konieczność udzielenia zabezpieczenia musi być oceniana przez pryzmat zapewnienia pełnej skuteczności przyszłego orzeczenia w przedmiocie potencjalnie abuzywnego postanowienia umownego, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy.
Zobacz też: Szczegółowy komentarz na temat wyroku TSUE C-287/22
Podsumowanie
Mimo pewnych wyzwań, wierzymy, że poprzez strategię opartą na właściwej interpretacji prawa i efektywnym podejściu procesowym, sektor bankowy może odpowiednio zarządzać ewentualnymi roszczeniami. W przypadku odpowiedniego podejścia, roszczenia mogą być skutecznie dochodzone, co ograniczy potencjalne straty.
Pomagamy w odpowiednim reagowaniu na te zmiany. Przygotowujemy analizy wpływu wyroków na działalność banków oraz pomagamy w ocenie ryzyka i strategii procesowej.
Jeśli jesteście zainteresowani naszym wsparciem, czekamy na kontakt
